Friday, July 23, 2010

ඉඩදෙන්න ම‍ට


නුඹ මලක් වී පිපෙන්න‍ට පාරමී පුරන සඳ
මම මිදුලක්ව උපන්නෙමි
නුඹ‍ට ලෙංගතු නිසා
පිනි බිදුවක් ඇවිත්
නුඹ සිබින විට
සිතිනි පිනි බිදුවක් ලෙසින්
උපන්නා නම් කියා
එසේ වී නම් ඉතින්
ගෙමීදුලක් නැති නිසා
පිපෙන්න‍ට නොහැකි වී
නුඹ
දුකින් ඉකිගසාවි
පිනි බිදු වී එන්න
බෝහෝ දෙන ඇති මුත්
මිදුලක්ව ඉපදෙන්න
කිසිවෙකුත් නැති ලොවේ
මිදුලක්ව ඉපදෙන්න මගේ හද‍ට
ඉඩදෙන්න.

2 comments:

buddhika said...

සිඹින්නට කඳුලක් නැතිව
මගෙ ඇස් ගෙවෙන කොට
ඈත ඉමේ හන්තානේ ගුරුකුලයේ
ඔය ඇස් දෙකේ
අනංග මල් පුදිනකොට
පිනි බිදුවකට හැකි වේද
මගෙ හදවත උනුහුම් කරන්න.
මහවැලියෙන් උපන් කදුලු උල්පත
මගෙ
ඇස් දෙකයි,හදවතයි
වටකොට සෑදූ කොටුපවුර
බිදලන්නට හැකිවෙයිද
ඔය පුංචිම පුංචි
පිනි කැටේට.
ඔය පිනි කැටේට.

buddhika said...

ජීවිතයේ කඩ ඉමක්
හන්තාන ගුරුකුලය
ඒ ගුරු පාරේ
මග අවුරා
ආල ඉගි වලින්
මා තනිවිය….
හඳවතද මට දෙස් තියා
මාව දැවීය….
තවකෙකුට ආල වඩන ගමන්
මගෙ ඇස් වලම රැන්දිලා
ඇස් මුලාකොට
මා මුලාකොට
ඔබ
ගුරුකුලයට පෙම්බැදීය….
සත්තයි..
මට හඩ ගා කිව හැක
සැනසී විදිය හැක
මගේ ගතේ ගැහැනියක්
ස්පර්ශ නොවී ඇත.
මෙතුවක්.
නමුදු
මගේ ඇස්
මගෙ හදවත
මගෙ සෙනේහය
නොයිදුල් බව
මට හඩගා කිව හැකි ද?

Post a Comment