ඉඩදෙන්න ම‍ට

නුඹ මලක් වී පිපෙන්න‍ට පාරමී පුරන සඳ

මම මිදුලක්ව උපන්නෙමි

නුඹ‍ට ලෙංගතු නිසා

පිනි බිදුවක් ඇවිත්

නුඹ සිබින විට

සිතිනි පිනි බිදුවක් ලෙසින්

උපන්නා නම් කියා

එසේ වී නම් ඉතින්

ගෙමීදුලක් නැති නිසා

පිපෙන්න‍ට නොහැකි වී

නුඹ

දුකින් ඉකිගසාවි

පිනි බිදු වී එන්න

බෝහෝ දෙන ඇති මුත්

මිදුලක්ව ඉපදෙන්න

කිසිවෙකුත් නැති ලොවේ

මිදුලක්ව ඉපදෙන්න මගේ හද‍ට

ඉඩදෙන්න.

මතකයක් විතරද?

සිත් මලුව පුරාවට

ඔබේ ඔය පා තියලා

ඇද තිබු හැම රටා

හැඩි කලා දුව පැනලා

අමදින්න බැරි ලෙස‍ට

යලිත් එය ඉරි තලලා

කෙලෙස ඔබ සැගවුනිද

මා දමා

දුර ඇදිලා

ඔබේ මතකය ඇවිත්

සිත දැවෙනවා රිදිලා

 මගේ තුරුලේ උණුසුමත්

අසයි ඔබ කෝ කියලා

එත් ඔබ මතකයක්

විතර බව මම කියලා

හිත හදා සැනසුනෙමී

වෙන මගක්

නැති හින්දා.