හමා එන මහා පාලු සුළගක්
කුටිය වෙත හිමින් ගලයි
හි‍තේ මතුවන කදුළු මතකය
දෙනෙත් කොනකින්
බිමට වැටෙයි
ළගින් ලං වි එදා අප වුන්
මතක සැමරුම් බෝමයි
සිනා වෙන්නනේ කේලෙස දෝ මා
කියා දෙනවද නුඹ ඉතින්
පාළුව තනිකම හදට ලං කර
ඇත දුරකට ගියා නුඹ අද
සැගව ඉන්නේ කොහොමදෝ මා
නුඹ‍ට බැදි පෙම සිතේ සගවා
පෙරුම් පිරුවා පැතුම් පැතුවා
නුඹ ලග‍ට වි එදා මෙන්
කියන් සඳ නුඹ නොමැති ලෝකෙක
එ පැතුම් අද වැළලි ගොසින්
නුඹ සොයන්න‍ට
සිත පවසන මුත්
නුඹ දුරයි
නුඹ දුර ගිහින්
කදුළු දිය කර තනිව හඩමී මම
නුඹ‍ට සිහිකර ආදරේන්
1 comments:
මම ඔයාගෙ නිසදැස් කීපයක්ම කියෙවුවා.හැම එකකම ලියැවිලා තිබුනේ ලස්සන අතීතයක දුක්බර මතක සටහන්ද මංදා.
සංජීවනී,
අතීතය එලෙසම තියාගෙන පැහැබර අනාගතයකට "ප්‍රාර්ථනා" ගොඩනඟන්න.අපි ඔයා ළඟින්මයි.
Post a Comment